ΟΙ ΜΙΚΡEΣ ΥΠΟΧΩΡHΣΕΙΣ Λίγα λεπτά μ’ ένα νέο.

Παιδί μου, Επειδή διαθέτεις πολλή ευαισθησία, είμαι βέβαιος πώς, όποιο σχήμα φιλολογικό κι αν χρησιμοποιήσω σαν μέσο επικοινωνίας μαζί σου, θα καταλάβεις το μήνυμα.

Λοιπόν.....

Ένας ξυλοκόπος, λέει το παραμύθι, πήγε στο δάσος και ζήτησε το κλαδί ενός δένδρου. «Ε, Σκέφθηκαν τα μεγάλα δένδρα, δεν μας ζητά τίποτε σπουδαίο, ένα μικρό κλαδί. Ας του το παραχωρήσουμε για να φανούμε και κοινωνικοί. Μη σκεφθεί πώς δεν είμαστε πολιτισμένοι και προοδευτικοί».

Και με φιλοφρονήσεις παρεχώρησαν στον επισκέπτη ξυλοκόπο το μικρό κλαδί ενός δένδρου.

Όμως, παιδί μου, το κλαδί ο ξυλοκόπος το έκανε στειλιάρι για το τσεκούρι του και άρχισε αλόγιστα, χαιρέκακα και ικανοποιημένος να κόβει δένδρα, να τα πετά εδώ κι εκεί και βέβαια η ζημιά στο δάσος ήταν πολύ μεγάλη. Χάθηκε η ομορφιά. Στη θέση των πανύψηλων δένδρων, που τα πουλιά κελαηδούσαν, υπήρχαν κορμοί πεταμένοι εδώ κι εκεί. Εκεί που πρώτα η μεγαλοπρέπεια και η ποικιλία του πρασίνου χρώματος, η οποία ξεκούρασε και υπέβαλλε, γαλήνευε και χαλάρωνε τα κουρασμένα νεύρα, έβλεπες ένα γυμνό τόπο. Θεέ μου! Τι θέαμα φρικτό!

Ούτε πράσινο, ούτε προστασία, ούτε ζωή, ούτε θαλερότητα, ούτε δροσιά, ούτε προσφορά, ούτε μουσική και κελαδήματα. Νεκρότοπος!

Κι όλη αυτή η καταστροφή από την παραχώρηση ενός μόνο κλαδιού. Πού να το φανταστούν!

Παιδί μου,

Αν αλόγιστα κάνουμε κάποιες υποχωρήσεις στον εχθρό της ψυχής μας, το διάβολο, αν χωρίς φρόνηση κάνουμε κάποιες παραχωρήσεις στο καμουφλαρισμένο κακό πού συναντούμε, τότε θα πάθουμε ζημιά απρόσμενη και μεγάλη.

Οι μικρές παραχωρήσεις έχουν σαν αποτέλεσμα την εξ ολοκλήρου κατάκτηση μας.

Οι μικρές υποχωρήσεις φέρνουν τις μεγάλες καταστροφές.

Δεν νομίζεις πώς για την εύνοια των μέσα σε  εισαγωγικά, φίλων δεν πρέπει να διακινδυνεύουμε την σωτηρία μας;
Για τις παρέες μας, τις αμφιβόλου κάποιες φορές ποιότητος, δεν αξίζει να θυσιάζουμε την αξιοπρέπεια μας, τον αυτοσεβασμό μας με ολέθριες προεκτάσεις;

Οι νέοι παιδί μου, σκέπτονται μα την καρδιά, η οποία αλλάζει την θέα των φαινομένων.

Αλήθεια, θα σ’ ενοχλούσε κάποιες φορές να δέχεσαι, να συμμορφώνεσαι, γιατί όχι με τις υποδείξεις αυτών πού σ’ αγαπούν και οι οποίοι διαθέτουν και κρίση και φρόνηση και λογική;

Είσθε ευαίσθητοι και σας καμαρώνουμε, αλλά σας λείπει η πείρα.

Είσθε γενναίοι και ριψοκίνδυνοι, αλλά σας λείπει η γνώση της κοινωνίας.

Είσθε όλο αυτοπεποίθηση, αλλά αυτήν την στιγμή δεν μπορείτε να υπολογίσετε την δύναμη του κακού.

Υπάρχουν κάποιες δοκιμές θανατηφόρες. Θ’ άταν μωρία να δοκιμάσετε.

Ευχόμαστε παιδί μου, να είσθε καλοφωτισμένα, να είσθε παιδιά του Θεού, για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα του κακού πού παραπλανά και μαγνητίζει.