ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ- ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ψυχαγωγία είναι η «αγωγή της ψυχής» η ευχαρίστηση η τέρψη.

Το παιδί είναι ευχαριστημένο και ευτυχισμένο όταν νιώθει μία νευροψυχική ισορροπία, πού του την εξασφαλίζει από το ένα μέρος ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον και από το άλλο μέρος μία σωστή ψυχαγωγία.

Η ψυχαγωγία είναι ανάγκη της ψυχής. Όχι όμως η οποιαδήποτε ψυχαγωγία. Μία ψυχαγωγία δηλ. Που απλώς εκτονώνει τα παιδιά, αλλά μία ψυχαγωγία ποιότητος αγνή και άδολη. Μία ψυχαγωγία ωφέλιμη και ευχάριστη.

Το να εξασφαλίσομε στα παιδιά ευκαιρία για γέλιο, ευθυμία και παιχνίδι είναι χρέος όλων μας, ιδιαίτερα σήμερα που οι συνθήκες και οι ρυθμοί της ζωής έχουν αλλάξει. Σήμερα που το παιδί έχει κλειστεί σε πολυκατοικίες και διαμερίσματα, πού έχει χαθεί το παιχνίδι της γειτονίας, πού ένα σωρό εξωσχολικά μαθήματα έχουν απορροφήσει τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού.

Μπροστά σ΄ αυτήν την πραγματικότητα έχομε χρέος ν΄ ασχοληθούμε σοβαρά με το θέμα της ψυχαγωγίας των παιδιών μας, γιατί είναι πολύ φυσικό αν εμείς δεν ασχοληθούμε με την καλή και ωφέλιμη ψυχαγωγία, τα παιδιά μας να παραδοθούν σε ελαφρές ανούσιες και βλαβερές διασκεδάσεις, πού θα γκρεμίζουν ότι ωραίο κι εποικοδομητικό θεμελιώνουμε στις ψυχές τους.

Η ψυχαγωγία η ποιοτικά καλή είναι πρωταρχική ανάγκη του παιδιού. Του χαλαρώνει το νευρικό του σύστημα, του φρεσκάρει και του τονώνει τις ψυχοπνευματικές του δυνάμεις, το εκτονώνει από την ρουτίνα της καθημερινότητας και του δημιουργεί ενθουσιασμό και διάθεση για ζωή.

Οι γονείς που δεν έπαιξαν με τα παιδιά τους, πού δεν τους έδωσαν ευκαιρίες για γέλιο, ευθυμία και παιχνίδι, λένε οι ψυχολόγοι, δεν θα μπορέσουν στην εφηβική ηλικία να τα πλησιάσουν και να΄ τα βοηθήσουν αποτελεσματικά και σε ολόκληρη τη ζωή τους θα διακατέχονται από συναισθήματα φόβου, αγωνίας και κατάθλιψης.

Ένα μέσο ψυχαγωγίας, το κυριότερο ίσως, είναι το παιχνίδι. Μέσω του παιχνιδιού το παιδί προετοιμάζεται για την ζωή.

Από την βρεφική ακόμη ηλικία γεμίζει τον χρόνο του με παιχνίδι. Με την βοήθεια του παιχνιδιού κατανοεί τον κόσμο πού πρόκειται να ζήσει. Γνωρίζει το σώμα του και τις δυνάμεις του και εξασκεί τα μέλη του.

Το παιχνίδι είναι η ζωή του παιδιού. Είναι πηγή δύναμης και χαράς.

Στην νηπιακή και παιδική ηλικία είναι η ίδια η ζωή του παιδιού. Είναι μία προπαίδεια ζωής. Γιατί μέσω αυτού διδάσκεται να εργάζεται, να αυτοσυγκεντρώνεται, να θέτει σκοπούς και να θέλει να τους πετύχει. Αναπτύσσει την φαντασία του, ακονίζει το μυαλό του, γυμνάζει το κορμί του. Αποβάλει την στεναχώρια του και αποκτά φίλους. Η τήρηση των νόμων του παιχνιδιού το προετοιμάζουν για την τήρηση των νόμων της πολιτείας, ως αυριανού πολίτη. Του διδάσκει τη δικαιοσύνη, τη φιλαλληλία, την αδελφικότητα, τη θυσία, τη συνέπεια, τη νίκη ή την ήτα. Ακόμα του δημιουργεί όρεξη για φαγητό και διάθεση για ύπνο και γενικά τις υποχρεώσεις του για τη ζωή.

Είναι τέλος ένα άριστο ψυχοπαιδαγωγικό μέσο που του ανοίγει ευρείς ορίζοντες και του ξυπνά άγνωστες και κρυμμένες υγιείς δυνάμεις από την ψυχή του.

Στέλλα Κυριακάκη