Διωχθήσα ύπέρ πίστεως και Πατρίδος, την φυλάξασσα τάς ίεράς ήμων παραδόσεις και άποτελέσασα μέλος τίμιον και έκλεκτόν του άπ`άρχης δημιουργηθέντος πληρώματος της Ενορίας Τιμίου Σταυρού Δαμανίων, απονέμεμεται ,Έυεργετήριον δίπλωμα, Είς ένδειξιν της εύαρεσκείας της Εκκλησίας του Χριστού και είς μνήμην και τιμήν πάντων των ύπέρ των πίστεως και της πατρίδος ίδανικών άγωνισαμένων άειμνήστων άδελφών.
11 Σεπτεμβρίου 1997
Μπορεί να περάσανε 95 χρόνια από την
καταστροφή και τόσα να λογαριάζουν πανελλαδικά, όμως στο χωριό Δαμάνια είναι 90
από την σύσταση του. Περιπλανήθηκαν 5 χρόνια οι πρώτοι κάτοικοι που ήρθαν και
ήταν 54 οικογένειες από τις 150 μένανε στο Τσίβλικ της επαρχίας
Μυρσίνης του νομού Αδάνων, μισή ώρα δρόμο από τη Σελεύκεια. Το όνομα που δώσανε
«Νέα Σελεύκεια» στον τόπο που μείνανε ένας μεγάλος αριθμός που αποκάμανε από
τις ταλαιπωρίες και δεν ακολούθησε τους ιδρυτές του χωριού.
Η Εκκλησία τίμησε τους πρώτους κατοίκους του χωριού Δαμάνια
απονέμοντας, προσωπικά ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος «Ευεγερτήρια διπλώματα»
στους επιζώντας της καταστροφής και πρώτο πλήρωμα της δημιουργηθείσας Ενορίας,
παρουσία εκπροσώπου της Βουλής των Ελλήνων και τοπικών παραγόντων.
Θα είχανε προφανώς ξεχαστεί τα ονόματα τους, αν δεν υπήρχε το Ηρώο
που εμπνεύστηκε και πρωτοστάτησε στην κατασκευή του, ο δραστήριος
εφημέριος π.Νεκτάριος στα 1995 και έγινε σημείο αναφοράς μαζί με την παλαιά
εκκλησία του χωριού, η οποία σώθηκε από την κατάρρευση και την μετατροπή
της σε κοτέτσι. Στον Ναό αυτό άρχιζε και ο επίσημος εορτασμός κατ’
έτος της (10 προς 11 Σεπτεμβρίου) θυσίας των Μικρασιατών, με αγρυπνία
κατά το αγιορείτικο τυπικό και με συνδρομή Αδελφών της πλησιόχωρης Μονής του
Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη και τελείωνε με την Πανηγυρική ύψωση του Τιμίου
Σταυρού στον Καθεδρικό Ναό της Ενορίας.
Στις τριήμερες αυτές εκδηλώσεις η παρουσία των φορέων του
χωριού ήτανε έντονη. Της κοινότητας, του Αγροτικού Συνεταιρισμού, του
Πολιτιστικού Συλλόγου και του Κέντρου Νεότητος με τους νέους και τα παιδιά να
υπερβάλουν σε προσφορά εργασίας.
Ομονοούσε το χωριό τότε και στα καλά και στα δύσκολα.
Τα χρόνια πέρασαν και οι καταστάσεις αλλάζουν. Η κοινότητα
καταργήθηκε από τον Δήμο, οι συνεταιρισμοί διαλύθηκαν, ο πολιτιστικός
σύλλογος είναι αδρανής, το Κέντρο Νεότητος δεν υφίσταται πλέον. Μόνη έμεινε η
Ενορία στο χωριό ως φορέας, Είναι ευτύχημα για το χωριό Δαμάνια που και ο
Εφημέριος της Ενορίας και ο Ψάλτης είναι νέοι στην ηλικία και για πολλά χρόνια
δεν θα πάψει η καμπάνα να παίζει.
Με συγκίνησες και με ταξίδεψες. Σε ευχαριστώ Αβράμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή